"Wszelkie Prawa zastrzeżone" jedynie co do zasad wzajemnego  poszanowania i życzliwości. Kopiowanie i wykorzystywanie materiałów jest jak najbardziej wskazane.     Utrzymujemy tę witrynę z własnych środków bez czerpania korzyści (nie zawiera reklam), a służyć ma ona powszechnemu dobru. Prosimy więc o wyrozumiałość, jeżeli nieświadomie wykorzystaliśmy czyjąś własność prywatną. Z góry przepraszamy, prosimy o wspaniałomyślność lub o ewentualny kontakt, a  usuniemy. Również w razie zauważenia błędów i niejasności, których wykluczyć nie możemy pomimo wszelkich starań, by była tu jedynie Boża Prawda.  

 Wszelkiego prawdziwego dobra wszystkim bez wyjątku życzymy. Z darem modlitwy o  oświecenie nas wszystkich światłem Bożej Prawdy i uświęcenie.  

Strony mogą zawierać pliki cookies.                                                                                                                                      br.stanislaw@gmail.com

DEO   OMNIA  GLORIA

ET  BEATISSIMAE  VIRGINIS  MARIAE

O DRODZE DO PRAWDY...  O BOGU I O SOBIE 

Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie!  

Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.   

(1 Tes5,21-22)

Upewnij się przyjacielu

zanim źle osądzisz

Mówi Jezus:

Będę ci nadal mówił o łasce, która ożywia ducha.

Kiedy Bóg stworzył pierwszego człowieka, tchnął w niego – poza życiem materii, aż dotąd nieożywionej – życie ducha. Ina­czej nie mógłby powiedzieć, że stworzył was na swój obraz i na swoje podobieństwo.

Nikt z was nie może sobie wyobrazić doskonałości tego pierw­szego stworzenia. Tylko My możemy widzieć, w od­wie­cznej te­raźniejszości, którą jest nasza wieczność, dosko­nałość królew­skiego dzieła naszej stwórczej Inteligencji. Gdyby Adam umiał po­zostać królem, takim jakim go uczyni­liśmy, pa­nując nad wszy­stkim i podlegając jedynie Bogu sa­memu u­ległością kocha­jącego syna, jego potomstwo byłoby potom­st­wem stałej dosko­nałości. Lecz Pokonany czuwał, chcąc się zem­ścić.

Ty, Mario, która mówisz, że z twego serca nie mogłyby wyjść spontanicznie myśli przebaczenia, gdyż twoja ludzka natura budzi w tobie ducha zemsty, i że umiesz przebaczać tylko przez wzgląd na Mnie, czy kiedykolwiek pomyślałaś, że to ten duch zemsty zrujnował was, dzieci Adama, i że Mnie, Syna Bożego, posłał na krzyż?

Lucyfer – najpiękniejsza istota spośród tych, które stwo­rzy­łem – spadł do głębin otchłani, odrażający na wieczność, po bluźnier­czym buncie przeciwko swemu Stwórcy. Pragnął zem­sty. Do pierwszego grzechu pychy dołączył niekończącą się serię zbrodni, mszcząc się przez całe wieki. A jego pierw­szy akt zemsty skiero­wał się przeciw moim stworzeniom: Adamowi i Ewie. Jego za­tru­ty ząb naznaczył swoim zezwierzęceniem moje stworzenie, prze­kazując mu swoje pragnienie rozwiązłości, zemsty, pychy. Od tej pory wasz duch walczy w was z trucizną piekielnego ukąsze­nia.

Bardzo rzadko duch pokonuje ciało i krew i daje nowego świętego Ziemi i Niebiosom. Czasem duch żyje z trudem, w sta­nie śpiączki, w której jest jakby umarły: żyje i reaguje jak stwo­rzenie pozbawione światła, mojego Światła. Kiedy indziej duch jest dosłownie zabijany przez stworzenie, które dobro­wolnie wy­zbywa się swego tronu dziecka Bożego i staje się gorsze niż zwie­rzę. Staje się demonem, dzieckiem demona.  

Zaprawdę mówię ci, że więcej niż dwie trzecie ludzkiej rasy na­leży do tej kategorii, żyjących pod znakiem Bestii.  (Por. Ap 13-17) Dla nich umar­łem na darmo. Prawo tych, którzy noszą znamię Bestii  (Por. Ap 13,16n) jest sprzeczne z moim Prawem. W jednym włada cia­ło, które rodzi dzieła cielesne, w dru­gim panuje duch, który rodzi dzieła ducha. Tam, gdzie panuje duch, jest królestwo Bo­ga, tam gdzie panuje szatan, jest królestwo szatana.

Nieskończone Miłosierdzie, które ożywia Trójcę, udzieliło wa­szemu duchowi wszelkiej pomocy, aby pozostał panują­cym. Dało sakrament, który usuwa znamię Bestii z waszego cia­ła synów Adama i naznacza was moim Znakiem (Por. Ap 7).  Dało wam moje Słowo Życia; dało Mnie, Nauczyciela i Odkupiciela; dało moją Krew w Eucharystii i na krzyżu; dało Para­kleta, Ducha Prawdy.

Kto potrafi pozostawać w Duchu, ten rodzi dzieła ducha. Stwo­rzenie owładnięte Duchem tryska miłością, łagodnością, czysto­ścią, wiedzą i wszelkim dobrym dziełem połączonym z wielką po­korą.

Inni – jak syczące węże – rodzą zepsucie, o­szustwa, lu­bież­ność, zbrodnie, gdyż ich serce jest gniazdem pie­kielnych węży.

Gdzież jednak są ci, którzy potrafią dążyć do życia ducho­wego i być godnymi przyjąć w siebie wlanie Pocieszyciela, który przy­chodzi ze swymi darami, lecz chce mieć za tron du­cha spragnio­nego Go, gotowego na Jego przyjęcie?  

Nie, świat nie chce tego Ducha, który czyni dobrym. Świat chce władzy za wszelką cenę, bogactwa za wszelką cenę, za­spo­kojenia zmysłów za wszelką cenę, wszelkich radości ziemskich za wszelką cenę. Odrzuca Ducha Świętego, bluźni Mu i zaprzecza jego Prawdzie. Stroi się w szaty proroka i wypo­wia­da słowa, które nie wychodzą z łona Najświętszej Trójcy, lecz z jaskini sza­tana. (Por. Ap 13,1nn)

A to nie jest i nie będzie wybaczone. Nigdy. I sami widzicie, że nie jest to wybaczane. Bóg oddala się na wysokości Nieba, gdyż ludzie odrzucają jego miłość i żyją dla ciała i w nim. Oto przyczyny waszej zguby i naszego milcze­nia.

Z czeluści wysuwa swe macki szatan, ludzie ogłaszają sie­bie bogami i bluźnią prawdziwemu Bogu, na wysokościach Niebo się zamyka. I jest w tym litość, bo ono zamyka pioruny, na które za­sługujecie. Nowa Pięćdziesiątnica zastałaby serca twardsze i bar­dziej brudne niż skała strącona do błotnistego stawu. Trwajcie więc w chcianym przez was błocie, oczeku­jąc, aż nakaz – przeciw któremu nie ma buntu – wyciągnie was stamtąd, aby was osądzić i oddzielić dzieci ducha od dzie­ci ciała.

(Koniec Czasów; M.Valtorta)

  W tych czasach wytycza się tak wiele dróg, łatwiejszych i przemierzanych przez wielu.  Prowadzą one jednak do spotkania ze Złym - ojcem kłamstwa. 

Droga Prawdy wyzwala z jego zniewoleń i wpływów, i prowadzi do spotkania z Osobą Boga Żywego.