"Wszelkie Prawa zastrzeżone" jedynie co do zasad wzajemnego  szacunku. Kopiowanie, wykorzystywanie i rozpowszechnianie materiałów jest jak najbardziej wskazane - nie myślmy jedynie o sobie. Z witryny tej nie czerpiemy żadnych korzyści (nie ma tu też reklam), a utrzymujemy ją z własnych środków i własnej pracy. Ma służyć powszechnemu dobru. Prosimy więc o wyrozumiałość, jeżeli nieświadomie wykorzystaliśmy czyjąś własność prywatną. Z góry przepraszamy, prosimy o wspaniałomyślność lub o ewentualny kontakt, a  usuniemy. Również w razie zauważenia błędów i niejasności, których wykluczyć nie możemy pomimo wszelkich starań, by była tu jedynie prawda.  

 Wszelkiego prawdziwego dobra wszystkim bez wyjątku życzymy. Z darem modlitwy o  oświecenie nas wszystkich światłem Bożej Prawdy.  

               Małgorzata        Stanisław        Valere Nihil

DEO  OMNIA  GLORIA
et  beatissimae virginis Mariae  

  Strony mogą zawierać pliki cookies.    

O DRODZE DO PRAWDY...  O BOGU I  O  SOBIE 

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i Niewiastę, między potomstwo twoje a potomstwo Jej: Ona zmiażdży ci głowę, a ty czyhać będziesz na Jej piętę.  (Zob. Rodz 3,15; tą "piętą"- jak powiedziała sama Maryja, są Jej umiłowani Kapłani)

POZNANIE SIEBIE

PIĘKNE,  MĄDRE,  ZABAWNE

Kochajcie wszystkich bez żadnych wyjątków, nikogo nie oszczędzajcie!

Wszystko, aby tylko Trójjedyny Bóg był przez wszystkich coraz bardziej poznany, ceniony i kochany - a  jest tego nieskończenie godzien.

"W Niebie są orły królewskie, ale są również całkiem małe muszki. Wszyscy żyją w zgodzie, w stopniu uświęcenia,

który zdobyli na ziemi... na wieczność...".     (OMM021177)

Przychodź do Mnie

ukrytego w twej duszy

i trwaj we Mnie,

bo tylko tu znajdziesz

ukojenie serca.

Tylko tu twoja tęsknota

znajdować będzie nasycenie.

Nie ma dla ciebie życia poza Mną.

Na świecie nie ma nic,

co mogłoby zaspokoić

twój głód miłości.

A piękno przyrody

przecież jest wołaniem

Mojej Miłości o twoją miłość.

Jezus

Słowo Pouczenia 383

Rozważ, że może być fałsz w zastępowaniu prawdy milczeniem. 

*

Prawda jest tyranią w Imperium kłamstwa.

*

Gdy ktoś podąża za kłamstwem czuje się nie tolerowany - przez prawdę.

*

Prawda cię wyzwoli..., ale często najpierw wkurzy! Nie rezygnuj jednak z bolesnej prawdy, aż nie poczujesz się wyzwolonym - czując błogi  pokój.

*

To, co będziesz mówił ujawni twoje serce,

to czego będziesz słuchał ujawni kim jesteś. Kłamca słucha kłamstw, oszczerca oszczerstw, nikczemnik nikczemności. 

Sprawiedliwy unika ich jak trądu. 

*

Mówcie: Tak-tak; nie-nie.  Wszystko inne od Złego pochodzi. (Mt 5,37)   

A wszystko inne, to brak czystej Prawdy.

 Nie mylić Prawdy z błędem, którym jest szukanie prawdy na tyle, na ile potakuje to miłości własnej. 

*

Im więcej szukam, tym więcej znajduję.

św. Katarzyna z Sieny

*

Zło tylko w pamięci żyje,

Pełno na niewdzięczności wrzasku;

Bo się krzywdę w głazie ryje,

A dobrodziejstwa na piasku.

I. Szydłowski

*

*

BÓG mówi: Służ Mi i bądź nieskazitelny.  (Rdz.17,1)

Nieskazitelność jest jak gwiazda polarna.

Nawet jeśli wydaje nam się, że nie możemy jej osiągnąć, to należy się według niej orientować,

a resztę zostawić Bogu, Który wszystko może. 

*

EDIMUS, UT VIVAMUS

NON

VIVIUMUS, UT EDAMUS

Jedzmy po to, by żyć

nie

żyjmy po to, by jeść

*

Po co żyjemy na ziemi w trzech zdaniach:

Aby zwyciężyć wrodzony egoizm i nie dopuścić do rozwoju w sobie pychy tego świata. 

Jednocześnie wzrastanie w poznaniu i miłości do Boga, a naśladując Go doskonalenie się i uczenie życia w miłości do każdego człowieka (również nieprzyjaciół) - dla naszego uświęcenia i zbawienia, a tym samym dla oddania Bogu chwały.

Śmierć jest utwierdzeniem na wieki stanu jaki osiągnęliśmy i zdolności do zgłębiania wspaniałości Boga. VN

*

Kochajcie wszystkich bez wyjątku, 

nikogo nie oszczędzajcie!

*

Ludzie są zaiste dziwaczni:

bardziej cenią swoje mniemania

niż rzeczywistość.

Montesquieu

*

Głupszym od nieuka jest głupiec uczony.

Molier

*

Obietnice świata zawodzą zawsze,

Obietnice Boga - nigdy!

św. Augustyn

*

"Żyje się tylko raz" - mówi mędrzec;

"żyje się tylko raz" - mówi głupiec.

*

To grzech sprawia, że boimy się śmierci.

św. J.M. Vianney

*

Nowoczesny człowiek żyje w iluzji że wie, czego pragnie – gdy tymczasem pragnie dokładnie tego, czego się od niego oczekuje, że będzie pragnął.

(dziś tę technikę manipulacji nazywa się kreowaniem potrzeb czy kształtowaniem opinii publicznej)

Nowoczesny człowiek uważa, że traci coś – czas – kiedy nie działa dość szybko;

a jednak nie wie potem, co zrobić z czasem, który zyskał – może go tylko zabić.

Mieć czy być.

Jeśli jestem tym, co posiadam i to stracę, czym wówczas będę? [...] Jeśli jestem tym, kim jestem, nie zaś tym, co posiadam, nikt nie może mnie pozbawić pewności ani zagrozić mojemu bezpieczeństwu i poczuciu tożsamości.

Podstawowymi czynnikami dla wszystkich form miłości są: troska, poczucie odpowiedzialności, poszanowanie i poznanie.

Celem naszego życia nie powinno być posiadanie bogactw, lecz bogactwo bycia.

.

– Niedojrzała miłość mówi:

„Kocham cię, ponieważ cię potrzebuję”.

– Dojrzała miłość mówi:

„Potrzebuję cię, ponieważ cię kocham”.

Nawoływanie się w ciemności nie przynosi światła.

Miłość jest poszanowaniem życia we wszystkich przejawach.

Miłość jest sztuką. Jeżeli chcemy nauczyć się kochać, musimy postępować w taki sam sposób jak wówczas, gdy chcemy nauczyć się jakiejkolwiek innej sztuki: opanować jej teorię i praktykę.

Niektórym interesom sprzyja znalezienie prawdy, innym jej niszczenie.

Technicznie żyjemy w epoce atomowej, uczuciowo ciągle w epoce kamiennej.

Miłość jest sztuką. Jeżeli chcemy nauczyć się kochać, musimy postępować w taki sam sposób jak wówczas, gdy chcemy nauczyć się jakiejkolwiek innej sztuki: opanować jej teorię i praktykę.

Niebezpieczeństwem czasów minionych było to, że człowiek mógł stać się niewolnikiem. Niebezpieczeństwem czasów przyszłych jest to, że człowiek może się stać robotem.

Erich Fromm

Żyć to myśleć samodzielnie, a nie podzielać obowiązujący w danej epoce i społeczności sposób myślenia.

*

W jednym ze swoich Orędzi Matka Boża powiedziała:

Najważniejsze jest  aby każdy spojrzał w siebie i odkrył prawdziwe ludzkie <ja>, którym jesteś. 

A Jezus:

Czymś jedynym cennym w życiu i cenniejszym ponad życie jest duch. Jemu poświęcić należy wszystkie wasze troski za życia i całą waszą zapobiegliwość w godzinie śmierci.                                                                (KCz 129)

https://odrodzedoprawdy.pl/trzy-sfery-czlowieka

 *

Kupić wszystkie charaktery za tyle,

ile są naprawdę warte,

a sprzedać za tyle ile się cenią.

Co za fortuna! 

Julian Tuwim

*

Kto na wieczność pracuje

drogo czas szacuje.

Bo kiedy czas ustanie,

skończy się działanie.

Adam Mickiewicz

*

Wtenczas tylko rzetelnie pogodzisz się z wrogiem,

Jeśli ty i wróg pierwej zgodzicie się z Bogiem.

Adam Mickiewicz

*

Byle mogło serce spełnić swe pragnie...

nie baczy jakie spotka je z tego cierpienie.

Valere Nihil

*

Schlebianie przysparza przyjaciół,

prawda - wrogów

Terencjusz

Zatem dlaczego wszyscy twierdzą, że cenią prawdę?

To, co będziesz mówił ujawni twoje serce,

to czego będziesz słuchał ujawni kim jesteś.

Kłamca słucha kłamstw,

oszczerca oszczerstw,

nikczemnik nikczemności.

Sprawiedliwy unika ich jak trądu. 

VN

Zawsze trzymaj się prawdy,

nawet gdy chodzi o dobre imię Kościoła. 

Każdy Chrześcijanin ma obowiązek być gotowym za Kościół Chrystusowy umrzeć; 

nikt nie ma obowiązku, by dla niego kłamać. Nie ma nawet takiego prawa,

by w imię posłuszeństwa trwać w kłamstwie - nawet za cenę odrzucenia, a nawet życia. 

Valere Nihil

Bez czego możesz się obejść,

tego nie pragnij.

Przysłowie ludowe

Non omnis moriar (nie cały umrę)

Horacy

Jezus: Obdarzać Miłością i Dobrocią mogą tylko ludzie szczęśliwi, bo tylko tacy mają Dobroć i Miłość w swym sercu - i dlatego są szczęśliwi. 

(Słowo pouczenia)

Być wolnym, to móc nie kłamać.

Camus

Pieniądz za którym się goni jest instrumentem zniewolenia

Rousseau

Smutna jest epoka, w której

w życiu publicznym uczciwe zwie się naiwnym, a szczere głupim.

Człowieka prostego, który umie mówić tylko prawdę

uważa się za mąciciela powszechnego spokoju.

Do tego doszło,

że jak ktoś nie zrobił komuś świństwa, zaraz uważa się go

za szlachetnego człowieka.

Gogol

BÓG nas kocha nie dlatego,

że jesteśmy tak wartościowi,

lecz jesteśmy tak wartościowi dlatego,

że ON nas kocha...

Thielicka

Bo gdzie jest twój skarb,

tam będzie i serce twoje

Mt 6,21

O Panie,nasz Boże,

jak przedziwne jest Twoje imię

na całej ziemi.

Ps 8,2

Ci, których umysły zaślepił

bóg tego świata

idą na zatracenie.

Ujrzyj siebie w roli embriona, a wtedy poznasz prawdę o swojej bezsilności i zależności. Poznasz bezsens wszelkich ambicji własnych i poczynań podejmowanych beze Mnie,

bez rozeznania Mojej Woli. Poznasz też zakres Mojej opieki i mojej Miłości... Jezus

(Świadectwo 592)

Człowiek mógłby wejść do Nieba

za połowę tych trudów jakie ponosi,

by zasłużyć sobie na piekło.

Fielding

Nie wierzyć w Boga to smutne.

Wierzyć i wyrządzać komuś krzywdę

 to straszne.

Chiusano

Bądź sobą, miej odwagę

zawierzenia własnym oczom, umysłowi, sercu, własnym obserwacjom,

myślom i uczuciom.

Anthony de Mello

Innymi sowy miej odwagę 

myśleć i wyciągać wnioski samodzielnie.

Powszechnie powielamy obowiązujące czy utarte poglądy, kierujemy się obowiązującą modą, trendami, powszechną poprawnością, panującymi zwyczajami... Tylko myślimy, że myślimy samodzielnie.

VN

To zatem mówię i zaklinam was w Panu, abyście już nie postępowali tak,

jak postępują poganie

z ich próżnym myśleniem,

umysłem pogrążeni w mroku,

obcy dla życia Bożego

Ef 4,17-18

Jak długo my mówimy, tak długo

Bóg musi milczeć.

Tauler

Żyj tak, by styl twojego życia był nie do zrozumienia, gdyby BÓG nie istniał.

Kard. Suhard

Porzuć samego siebie

a otrzymasz dar wiary

małych dzieci aby znaleźć prawdziwe życie w BOGU.

Szczęśliwi owi słudzy,

których Pan zastanie czuwających.

Łk 12,37

Dobrą modlitwą możemy rozkazywać

Niebu i ziemi.

Św.Jan Vianney

 Wszystko, czego BÓG pragnie

od nas, to dar naszej woli.

Wszystko czego szuka,

to dar naszych serc.

 Świat staje się piękny

w wymiarach serca

Elitis

 Nie szukajcie niczego innego

jak tylko MOJEJ CHWAŁY

Serce

to najgłębsza dzielnica biedy

w mieście „człowiek”

Bosmans

Nie działaj bez serca, które BÓG powołał do istnienia.

przysł. egipskie.

Bardzo cicho przemawia BÓG w naszym sercu, bardzo cicho, bardzo wyraźnie wskazując, czego trzeba szukać, a czego unikać.

J.W. Goethe

Sztuka milczenia jest większa

niż sztuka mówienia...

Schopenhauer

Bóg często mówi tak cicho,

że łatwo Go nie usłyszeć.

Karl Rahner

Ucz się milczenia.

Cisza jest jak balsam.

Słowami można się zadławić.

Wacław Buryła

Nasza cisza powstaje z poczucia, że jesteśmy całkowicie w rękach Boga

Przeciwność,

daje wzrost  duchowy,

dobrobyt go odbiera.

Tylko przez miłość można coś od Boga uzyskać.

Św.A.Chmielowski

Jedna kropla miłości

jest więcej warta, niż ocean dobrych chęci i rozumu.

Pascal

Modlić się, to nie znaczy

wiele mówić, ale wiele kochać.

św. Teresa z Lisieux

PUSTELNIA   BRATA   ADONIJAHA

*

Posiadanie szczęścia

Do pustelni brata Adonijaha zajechała bardzo znana rodzina celebrytów. Dzieci rozbiegły się a małżonkowie podeszli do Adonijaha i poprosili o rozmowę. Skarżyli się, że choć posiadają wielkie bogactwa, sławę i ogromne wpływy, to jednak nie przynosi im to szczęścia, mają coraz większe problemy z sobą i z dziećmi... Z wszelkich porad już korzystali, on jest ich ostatnią deską ratunku...

Adonijah wysłuchał ich z uwagą, następnie odpowiedział:

- Mówicie tak, jakby luksusy, sława, szpan czy ludzka zazdrość były składnikami szczęścia. Nie przyjaciele, to zdolność do życia w prawdzie, pokój i miłość są jego głównymi składnikami. A jak mawiał Franciszek z Asyżu: Miłość jest przeciwieństwem posiadania.

Nie chodzi tu tylko o posiadanie bogactwa materialnego. Można czuć się posiadaczem również wpływów, tytułów, dyplomów, stanowiska, wiedzy, sławy, chwały tego świata. Ale także - co w oczach Bożych jest równoznaczne - być posiadaczem jedynie takich pragnień. Można czuć się posiadaczem niewolnika, żony, męża czy dzieci. Nie posiadajmy i nie pragnijmy posiadać niczego na własność, bądźmy w swoim myśleniu jedynie sługami, zarządcami, wykonawcami zarządzeń Bożych. Przy tym entuzjastami Boga. To daje prawdziwe szczęście.

Mój współmałżonek nie jest mój. "Nasze" dzieci nie są nasze. Pojmijmy i przyjmijmy tę rzeczywistość, że wszystko należy do Stwórcy wszystkiego - również my.

Bóg nas i za naszą pomocą przywołuje kolejnych ludzi z nicości do istnienia dla Siebie samego, aby dać nam Swoją Miłość i by dzięki temu czuć się przez nas kochanym.

Bóg oczekuje, że rodzice dane im dzieci, do tego podejścia do życia ukształtują. Daje im do tego w zarząd odpowiednie środki, którymi winni roztropnie się posługiwać. Resztą, tzn. nawiązaniem z nimi bliskich relacji sam się zajmie.

Kiedy jednak w swoim mniemaniu posiadamy dzieci, traktujemy je jak swoją własność, jesteśmy przeciwieństwem prawdziwej miłości. Nie kształcimy ich bowiem wówczas zgodnie z Bożym oczekiwaniem, a zniekształcamy w nich obraz i podobieństwo Boże - na jaki zostali stworzeni. Zostają oszukani i zamiast dla Boga i Nieba sami zaczynają prowadzić życie w miłości własnej, w kulcie samych siebie chcąc za pomocą rywalizacji jak najlepiej ustawić się w tym nietrwałym i szybko przemijającym świecie wrogo nastawionym do Bożego Prawa Miłości. W takim podejściu sami siebie skazujemy na to, co niszczy naszą psychikę, naszą duchowość, nasze ciało. W pogoni za tak wyimaginowanym szczęściem marnujemy czas na studiowanie wielu rzeczy zbędnych, przy tym marzymy i śpiewamy o miłości, żebrzemy o miłość niczym narkomani, a nie chcemy przestudiować tego, czym naprawdę jest prawdziwa miłość - główny składnik szczęścia.

https://odrodzedoprawdy.pl/milosc

  *

Chrześcijanin, który żyje, jakby nie był z tego świata 

staje się znakiem zaprzeczenia dla chrześcijan z tego świata.

Poniższe słowa Pisma Świętego we wspólnocie pustelnika Adonijaha traktowano bardzo poważnie, były one wyryte na ścianach korytarza:

Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się (…) w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata. Jk1,27

Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. 1J2,15

Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. Jk4,4

Powiedział więc do nich: To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych. Łk16,15

Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe. Rz12,2

Bracia żyli według praw ducha, a nie według praw tego świata, które streścić można dwoma przykazaniami: własna korzyść i samozadowolenie - co pozorem czyni  ludzkie "bezinteresowne" dobre uczynki. Wyrzekłszy się świata, nie chcieli poddawać się jego zasadom, naciskom, wymaganiom, oczekiwaniom, poprawności... Nie zamykali się na świat, żyli wszak dla zbawienia tych  nieszczęśliwych ludzi, którzy dawali się uwodzić temu złu przebranemu za dobro. Dlatego też nie mogli iść na kompromis i dla "świętego spokoju" potakiwać temu, co świat ceni; nie okazywali też lęku wobec tego, czego świat się obawia i nie chce o tym myśleć i mówić. 

Byli przez to uważani za nie całkiem normalnych. Ludziom tego świata wydawało się, że cenili to, co dla nich było głupstwem, co było śmieszne; mówili o tym, co było uznane za temat tabu,  o czym się w dobrym towarzystwie nie mówiło; jakby gardzili tym, co miało powszechnie najwyższą wartość, czego wszyscy pragnęli i do czego dążyli nieraz za wszelką cenę.

Bo jak można zdroworozsądkowo cenić ubóstwo, skromność, czystość cielesną, ciszę, milczenie i żyć dobrowolnie w zamknięciu bez rozrywek? Jak można chcieć być ostatnim, nieznanym, nie cenić długiego życia w zdrowiu, nie bać się śmierci, a za wartość uznawać cierpienie, ofiarę, poświęcenie siebie? Jak można nie chcieć mieć nic na pamiątkę, nie chcieć się fotografować, żyć nawet bez komórki...?  

Przez to bracia mieli problemy z własnymi rodzinami, a im bardziej te rodziny były religijne, tym było gorzej.  We wspólnocie panowała radosna, braterska atmosfera,  jednak wielką goryczą napawały wielu ich stosunki z rodzinami, pomimo całkowitej otwartości na spotkania, dialog, wspólną modlitwę... Czasami pośród pustelników pojawiały się niezbyt budujące rozmowy na ten temat, narzekania, krytyka. 

Pewnego razu po bardzo nieprzyjemnym wydarzeniu, jakie zgotowała wszystkim rodzina nowicjusza zabrał głos brat Adonijah:

- Jeżeli o swoich oponentach myślimy krytycznie, jeżeli te myśli podtrzymujemy, rozwijamy je, zaczynamy wewnętrzne dialogi i dyskusje, użalamy się nad sobą, to są to myśli bezpłodne i szkodliwe - szkodliwe dla siebie, dla oponentów i dla świata wokół.  Wypływają  one z tego samego źródła: z własnego egocentryzmu i pychy. Krytyczne, nieżyczliwe, jakkolwiek złe myśli  o kimś otaczają tę osobę złem, popychają ku złu, utrudniają wydobycie się ku dobru. Nieżyczliwość niszczy nieżyczliwego i tego, komu jest nieżyczliwy.  Tak oto powiększa się zło tego świata. 

Wszystko to bowiem negatywnie wpływa na nasze uczucia i zaślepia rozum. Bo przecież, gdy ktoś patrzy na kogoś ze złym nastawieniem, zawsze zła się dopatrzy. Może więc dojść do sytuacji, że z błahego nawet powodu znienawidzimy kogoś. Im dłużej to trwa, tym ciężej przychodzi nam przyznać się do błędu, możemy nawet z tego powodu sami nie zdecydować się na Niebo. Gdy natomiast będziemy starać się o patrzenie z dobrym nastawieniem, z dobrą wolą,  z życzliwością, życząc dobra, to odkrywać będziemy w tej samej osobie dobre cechy.  Życzliwość, ofiarna miłość, pomaga wydobyć się ku dobru, uleczyć wewnętrzne rany oponenta. Życzliwe myśli budują, tworzą dobro. Miłość chrześcijańska jest bowiem miłością dawaną nie jako nagroda dla  polepszających moje samopoczucie, moje samozadowolenie (bo to często schlebianie dla osiągniecia własnej korzyści), ale jako lekarstwo na prawdziwie zabójczą pandemię panującą na ziemi -  ludzki egocentryzm i pychę. A te są skutkiem przede wszystkim braku doświadczenia miłości. Wszyscy pragną, marzą, żebrzą o miłość, o akceptację, o uznanie, ale brak jest bezinteresownych, ofiarnych dawców miłości.

 A tak niewiele trzeba, by dobro się rozrastało, trochę wiary w nadprzyrodzoność i trochę uwagi, by uświadamiać sobie własne złe myśli i zanurzać je w Bożym Miłosierdziu, by obmyło je z brudu i obróciło na korzyść wszystkich ludzi...

Na to jeden z braci rzekł. 

- Ale osoby religijne będące z tego świata nie zajmują się własnym wnętrzem, dbają głównie o dobre mniemanie o sobie i takiego pouczenia nie zniosą... jak ich przestrzec przed pielęgnowaniem wyimaginowanych urazów?

Brat Adonijach rozłożył bezradnie ręce, westchnął, spojrzał w stronę Tabernakulum i rzekł:

Panie Jezu potrzebujemy Ciebie, Ty się tym zajmij.

Człowiek duchowy?

 Brat Adonijah zwrócił uwagę na to, że w prawdziwej duchowości  nie liczy się zadowolenie, nie tyle liczy się wysiłek, co ufne poddanie się Bogu.

Na to zagadnął go uczeń: 

- Bracie wydaje mi się, że obecnie powszechnie istnieje fałszywe przekonanie czym jest prawdziwa duchowość. A czy to nie oznacza, że panuje duchowa martwota? Ludzie religijni, pobożni, nawet uważający się za charyzmatyków  mylnie za duchowość biorą różne rodzaje praktyk religijnych dających przyjemne ciepełko samozadowolenia. Stąd chrześcijanie masowo ulegają fałszywej ewangelii sukcesu.  

- Po czym to wszystko poznajesz?

- Pan Jezus powiedział, że jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie z wody i z Ducha, nie może ujrzeć królestwa Bożego. Rozumiem, że w prawdziwej duchowości chodzi o tę wewnętrzną przemianę naszej ludzkiej natury dokonującą się dzięki Łasce uświęcającej, kiedy z człowieka cielesnego i zmysłowego staję się człowiekiem duchowym, którego jak mi się zdaje ten świat powinien przestać już pociągać.  Zadaję sobie w związku z tym pytanie, czy jestem już człowiekiem duchowym. Czy można to po czymś konkretnym w sobie rozpoznać?

- Owszem, kiedy przyłapiesz się na zadawaniu sobie pytania: "Czy to ja jestem szalony czy też wszyscy inni ludzie należący do tego świata?".  

Jak mówi Słowo Boże prawdziwi czciciele, którzy podobają się Bogu oddają Mu cześć w duchu i prawdzie. Same praktyki zewnętrzne Bogu się nie podobają. Dlatego już w początkach prawdziwego  życia duchowego budzić się zaczyna w człowieku i stale mu już towarzyszy pragnienie poznania siebie w prawdzie Bożej, by wiedzieć co czynić aby podobać się Bogu.

Kiedy ktoś osobiście doświadczy wspaniałej rzeczywistości świata duchowego, wszystkie rzeczy tego świata wydają mu się małe, mdłe, nie pociągające. Rodzi się w nim bowiem tęsknota za Bogiem i Niebem. Własne ciało zdaje się być przeszkodą i ciężarem, i usiłuje je pokonać...  

Świat zaś kpi i odrzuca tego, kto zdaje się pogardzać tym wszystkim, za czym wszyscy gonią, rywalizują, wykorzystują i zabijają się nawzajem. 

Dlatego człowiek duchowy nie może należeć do świata, choć dla zbawienia tego szalonego świata się poświęca. Teologia sukcesu rzeczywiście jest więc błędna. Jesteś bracie na dobrej drodze... to droga poddania się Bogu, bo sami nie potrafimy umrzeć dla swojego cielesnego ego. A chodzi o to, by zacząć utożsamiać się ze swoim  wyższym, nieśmiertelnym, duchowym ja, które pragnie Boga, tęskni za Bogiem. Tę tęsknotę Bóg podsyca w nas...

*

Spragniony mądrości

- Ile czasu potrzeba, by zdobyć mądrość? - pyta nowy uczeń.

- Jednej chwili - odpowiada brat Adonijah.

- Jak to możliwe?

- Ile czasu potrzeba, by spojrzeć na słońce i zostać olśniony?

- To po cóż więc te wszystkie lata duchowych zmagań?

- By zapragnąć spojrzeć, a później by zdecydować się spojrzeć, a później, by otworzyć oczy.   

Schlebianie swojej ludzkiej naturze, wiara w racjonalizm jest zasłoną na umyśle przesłaniającą rzeczywistość. Życie wyobrażeniami nie jest mądrością. 

*

Prawdziwa rzeczywistość

Pomiędzy uczniami wywiązała się dyskusja na temat trudnych pytań postawionych przez jakiegoś pielgrzyma: "Jak zrozumieć to, co w Piśmie Świętym Bóg objawił, czy zawiera ono wszystko, co Bóg objawił? Czy to, czego nie ma zapisanego w Piśmie Świętym jest nieprawdziwe"?

Zapytany o to brat Adonijah odparł:

- Sami znajdziecie na nie odpowiedź, gdy odpowiecie sobie na inne pytanie: co nam najbardziej przeszkadza dostrzegać rzeczywistość taką jaka jest? 

- ???

- Spróbujcie dostrzec i pojąć skutki swojego mniej lub bardziej zakamuflowanego dążenia do wyniesienia siebie ponad innych we własnych oczach i oczach tego świata. 

*

Gdy po pewnym czasie uczniowie ponownie nawiązali do owego "zakamuflowanego dążenia do wyniesienia siebie ponad innych" brat  Adonijah odrzekł:

- Dążenie do sukcesu osobistego czyni bezowocnym wszelkie wysiłki duchowego poznania i nie daje trwałych skutków działania dla czyjegoś dobra. To bowiem co pośród ludzi uchodzi za wielkie, obrzydliwością jest w oczach Bożych (Łk16,15). Rozum ludzki nie oświecony przez Boga tak samo jest przydatny dla prawdy i dobra, jak oczy w ciemnościach. A Duch Święty składa swoją Ufność, Swoje Skarby i Tajemnice w duszach, które wyrzekają się wszelkiej korzyści własnej czyli całkowicie bezinteresownych.

- A jaki jest ten najważniejszy, najpierwszy skarb?

- "Bojaźń Pana początkiem Mądrości, koroną Mądrości" - głosi Święte Pismo. Wraz z tym Darem pojawia się wiedza, co znaczy "bojaźń Pana". Poznamy je w sobie po pragnieniu upokorzenia swojej pychy i oczyszczenia ze swojego egocentryzmu. Lepsze wydaje się nam wówczas oczyszczanie nas przez Pana bez miłosierdzia, niż trwanie dalej w złudzeniach i samozakłamaniu. To minimum pokory dającej zdolność do życia w prawdzie o sobie i będącej naczyniem wszelkich cnót umożliwia przyobleczenie duszy w cześć i szacunek  - Boży Dar i obecnie rzadki skarb - znak miłującej wierności. 

- Rzadki skarb? Ma to zatem chyba związek z tak propagowanym obecnie przyjmowaniem Komunii Świętej na rękę i samemu jej sobie udzielanie? - pyta uczeń.

- Módlcie się gorąco za Kapłanów i za Kościół - odrzekł Adonijah.

*

Największa przeszkoda dla prawdy

Ktoś z przybyłych do pustelni nawiązując do wypowiedzi brata Adonijaha zadał mu pytanie:

- Co stanowi największą przeszkodę dla prawdy? 

- Niechęć do stawienia czoła faktom.

I żeby to lepiej zobrazować opowiedział o bardzo otyłej kobiecie, która zważywszy się  pokazała na tabelę wiszącą na ścianie i rzekła: "według tej tabelki powinnam być o 25 centymetrów wyższa". Druga znalazła inny sposób. Nie chcąc być świadoma swojej nadwagi nie chciała dać się zważyć.

Wieczorem do uczniów, którzy uważali że sami żyją prawdą rzekł:

- Macie tu kartki, niech każdy napisze na swojej jaka jest długość tej sali.

Wszyscy napisali jakieś konkretne liczby, niektórzy dodali słówka "około" czy "w przybliżeniu".

Adonijah przejrzał kartki i rzekł:

- Nikt z was nie udzielił prawidłowej odpowiedzi.

- A jaka powinna być prawidłowa?  

- Prawidłowa brzmi: "nie wiem". 

I dodał:

- Wciąż brak wam miłości.

- A co ma miłość z tym wspólnego? - padły oburzone pytania.

- Chrześcijanie w znacznej większości tak bardzo pragną uważać się za dobrych, że nie tyle pracują nad tym, by takimi być, ale nad tym, by za dobrych się uważać i za takich być postrzeganymi. Nie liczy się więc prawda, liczy się pozór. Skutkiem tego zdolni są do okazywania niechęci i dystansują się od tych, którzy choćby nieświadomie niweczą ich pracę nad dobrym mniemaniem o sobie,  doprowadzają ich do poczucia zakwestionowania, powodują psychiczny dyskomfort i demaskują w świecie. Potrafią być wręcz bardzo okrutni wobec tych, którzy  nie chcą uczestniczyć w tym, co oni uznają za dobro.

Postępujemy tak dlatego, że brak w nas prawdziwej miłości, która nie chce i nie musi przyodziewać się w pozory, nie chce za żadną cenę iść na najmniejszy choćby kompromis ze złem.  

*

Największy cud

Pewien  człowiek  z ciekawości przybył do pustelni sławnego ponoć mistyka Adonijaha. Zapytał przechodzącego ucznia: 

- Bracie, jakie największe cuda tu widziałeś?

Ten odparł:

- Dla ludzi światowych największym cudem jest ten, gdy Bóg wypełni czyjeś pragnienie, spełni czyjąś wolę.

Dla nas największy cud jest wówczas, gdy ktoś zapragnie zaspokoić pragnienie Boga. Chcąc Mu się podobać zacznie rozeznawać, pełnić Jego Wolę, żyć Jego Wolą.  Taki sposób myślenia pośród ludzi światowych jest największym i najrzadszym cudem. Tu zaś codziennym.

*

Najdziwniejsze we Wszechświecie

Pewnego razu słynny astrofizyk odwiedził pustelnika Adonijaha. Poprosił go o wyrażenie swojego zdania na temat współczesnego świata, co w nim najbardziej go zadziwia. Pustelnik odparł:

- Ludzie coraz więcej wiedzą o Wszechświecie, ale coraz mniej o sobie...

Lecz astrofizyk zaczął opowiadać o swoim znacznym udziale we wspaniałych odkryciach i osiągnięciach współczesnej astronomii.

Na to pustelnik rzekł:

- Spośród tych nieprzeliczonych miliardów zdumiewających obiektów Wszechświata: supergromad, galaktyk z czarnymi dziurami, gwiazd, pulsarów, kwazarów, mgławic, planet, niepojętych przestrzeni kosmicznej pustki, gazów i pyłu kosmicznego z którego powstał człowiek -  niewątpliwie najdziwniejszym jest ludzkie "ego".

*

Najważniejsze pytanie

Grupa pielgrzymów prosiła brata Adonijaha by do nich przemówił.  Adonijah zapytał:

- jakie jest waszym zdaniem najważniejsze pytanie w religii?

Padło wiele odpowiedzi:

- Czy Bóg istnieje

- Jaki jest Bóg

- Jak najskuteczniej wypraszać łaski

- Czy można nawiązać kontakt z Bogiem

- Jaka droga do Boga jest najlepszą

- Czy istnieje życie wieczne...

- Nie - odparł Adonijah - najważniejszym pytaniem jest: kim ja jestem.

Gdy ktoś głośno wyraził swoją wątpliwość brat Adonijah zapytał:

- Czy kiedy umrzesz twoje ciało spocznie w grobie?

- Tak - padła odpowiedź.

- Twoja dusza pójdzie do Nieba albo do piekła?

- Tak - padła odpowiedź.

- A ty gdzie wówczas będziesz? - zapytał Adonijah.

Religijność prawdziwa powinna być ukierunkowana na utożsamianie się ze swoją duchową samoświadomością, ze swoim nieśmiertelnym "ja",  z duchem swojej duszy, które usłyszy Wyrok Sądu Bożego. Potrzeba jeszcze za tego ziemskiego życia zaprzeć się siebie tzn. swojego cielesnego "ego", swojego subiektywizmu, które bardzo wykrzywia i zakłamuje Prawdę Bożą. 

Bóg jest duchem; potrzeba więc, by prawdziwi czciciele Jego oddawali Mu cześć w duchu i prawdzie.  (Jan 4,24) 

To jedynie wówczas można dojść do życia rzeczywistością, do prawdziwego szczęścia i tym samym prawdziwych czynów miłości, i  szczerego oddawania chwały Bogu jak wyraziła to Maryja: Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy... (Łk 1,46-47)

*

*

Istota religii

Sława pustelnika Adonijaha ściągała tłumy ludzi, wielu zostawało jego uczniami. Pewnego razu zaciekawiony opowieściami król Peeping przejeżdżając w pobliżu postanowił sprawdzić prawdziwość pogłosek. Akurat był piątek, a pustelników tego dnia obowiązywała reguła milczenia. Adonijah był znany także z tego, że nie miał względu na osoby, wszystkich traktował z jednakową życzliwością.

Powiadomiony o wizycie dostojnego gościa tym razem jakby uległ i zgodził się na spotkanie z królem. Ten powiedział:

-Ważne sprawy państwowe nie pozostawiają mi czasu na długie rozprawy. Czy mógłbyś mi streścić w kilku zdaniach istotę twojej religijności i wpływu na ludzi?

Adonijah wziął kartkę papieru i napisał na niej jedno słowo:

-Świadomość

Zaskoczony król odrzekł:

- Tylko tyle? To zbyt mało. Napisz coś więcej.

Adonijah dopisał:

- Świadomość,     świadomość, świadomość.

- Ale powiedz, wyjaśnij co znaczy ta świadomość, nie chcesz chyba powiedzieć, że nie żyję świadomie.

Adonijah dopisał:

-Świadomość, świadomość, świadomość,   świadomość świadomości.

I uprzejmie, z tą samą wielką życzliwością pożegnał króla.

Więcej: odrodzedoprawdy.pl/ja---poznanie-siebie

*

Milczenie i cisza wewnętrzna

Zdarzało się, że wielu hałaśliwych gości zakłócało poważnie milczenie i ciszę pustelni. Przeszkadzało to braciom, ale nie Adonijahowi, który wydawał się jednakowo zadowolony czy to w ciszy czy w zgiełku.

Pewnego dnia braciszkowie zaprotestowali. Rzekł wówczas do nich:

- Milczenie i cisza nie jest nieobecnością dźwięków lecz nieobecnością i ciszą własnego "ego". Uciszenie własnego "ego" otwiera nas na Świat Ducha.

*

*

Światło w sobie

Uczniowi, który stale o coś dopytywał Adonijaha ten w końcu odrzekł:

- W samym sobie nosisz odpowiedź na wszystkie pytania, które zadajesz, musisz tylko odkryć jak jej szukać. W świecie ducha nie możesz kroczyć w świetle czyjejś lampy. Chciałbyś korzystać z mojej, a ja chciałbym, żebyś zaopatrzył oliwą swoją. Dzięki twojemu pragnieniu poznania rzeczywistości dojdziesz do tego...

*

Szczyćcie się Jego świętym imieniem; niech się weseli

serce szukających Pana! Rozmyślajcie o Panu i Jego

potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza!    Ps 105,3-4

Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów!  Śpiewajcie i grajcie Mu, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda!  (Ps 105,1-2)