"Wszelkie Prawa zastrzeżone" jedynie co do zasad wzajemnego poszanowania i życzliwości. Kopiowanie i wykorzystywanie materiałów jest jak najbardziej wskazane. Utrzymuję tę witrynę z własnych środków (nie zawiera reklam), a służyć ma ona powszechnemu dobru. Proszę więc o wyrozumiałość, jeżeli nieświadomie wykorzystałem czyjąś własność prywatną. Z góry przepraszam, proszę o wspaniałomyślność lub o ewentualny kontakt, a natychmiast usunę.
Witryna ta wymaga samodzielnego poznawania, wszystko może być tu przyciskiem.
Wszelkiego prawdziwego dobra wszystkim bez wyjątku życzę. Z codziennym darem modlitwy o oświecenie nas wszystkich światłem Bożej Prawdy i uświęcenie.
Strony mogą zawierać pliki cookies. br.stanislaw@gmail.com
DEO OMNIA GLORIA
ET BEATISSIMAE VIRGINIS MARIAE
Błąd 404
Przepraszamy,
prosimy spróbować skorzystać z wyszukiwarki umieszczonej w stopce.
ŚWIAT DUCHA
TRZY KLUCZE ZBAWIENIA: POKORA
To, co najcenniejsze dla Mnie, to pokora i małość.
Poważaj je obydwie, bo są rodzicami mnóstwa cnót.
(OMM220677)
Świat jest egocentryczny, ceni pychę stąd lęka się prawdy. Wobec Boga jesteśmy mniejsi niż embrion w stosunku do swej matki. Świadomość tej prawdy podważa te "wartości" świata i uzdalnia do pokory.
POKORA jest tym, co decyduje o twoim Niebie. O tym, jakie będzie to twoje Niebo.
(SP119)
*
Wielkość nie mieści się w zaszczytach, lecz w ofierze
*
Owoce pokory i ofiary - dwa potężne magnesy, które przyciągają Boga
ze wszystkimi Jego nadprzyrodzonymi Darami.
Powiększ aż do wyniszczenia,
aż do szaleństwa
pokorę i ofiarę
*
Ubodzy usłyszą coś, o czym nigdy dotąd się nie mówiło...
Dawaj siebie do ostatecznych granic swych możliwości
*
Każda pokuta,
to jedna rana mniej
dla twego Boga,
gdyż przyjmujesz ją
na siebie.
Każda pokuta,
to światło,
które rozpala się w czyimś sercu
*
Potrzeba wynagradzających ofiar!
*
Pycha dokonuje obecnie w świecie takiego spustoszenia, że pilnie potrzebuję wynagrodzenia. (...)
Gdybyście były pokorniejsze, świat nie doszedłby do takiego stanu! Jeśli nie będziecie się starać być bardziej pokornymi, świat będzie podążał ku zgubie.
Aby pomóc wam być taką [pokorną duszą], aby się taką stać, zaczynam od dania każdej z was prostego, lecz niezawodnego sposobu:
Zapomnieć o sobie! Troszczyć się o Mnie!
(...) Kiedy (...) aktywność waszego ducha lub serca jest pobudzana, zdominowana przez wasze własne sprawy lub po prostu są one w nią wmieszane, to czy nie znaczy to, że zapominacie o Mnie, a pochłania was troska o siebie?
Czy wtedy naprawdę możecie mówić, że to Ja jestem miłością, która panuje w waszym życiu, jako jedyne wasze zatroskanie?
Taka postawa ma u podstaw pychę, miłość zbaczającą z Bożego kursu, miłość odwróconą od swego Bożego centrum.
Pokora natomiast jest miłością ukierunkowaną na swe święte palenisko, miłością powracającą do swego Boskiego źródła.
Jeśli chcecie wzrastać w cnocie [pokory], tak jak was o to proszę, przyjmijcie zwyczaj rozpatrywania jej w aspekcie miłości, która rzuca na nią prawdziwe światło.
[Pokora] jest sprawiedliwością oddawaną Miłości przez troskę o to, by zajmowała ona całe miejsce. Aby jeszcze bardziej docenić [tę cnotę], rozważcie pokorę Mojego Serca, rozważcie pokorę w Moim Sercu!
Jakże odkrywcze są Moje ewangeliczne słowa o troszczeniu się jedynie o sprawy Mojego Ojca, o szukaniu tylko Jego spraw i Moich! Ja nie szukam Mojej chwały, lecz chwały Tego, który Mnie posłał. Czy to nie oznaczało: zapomnienie o Sobie, troszczenie się o Niego? Jedyna troska i udręka - o sprawy Ojca!
Oto najbardziej wymowna definicja prawdziwej pokory.
A na zasadzie kontrastu możecie wydedukować, jaka jest [definicja] pychy.
Tak więc prawdziwy duch pokory jest duchem sprawiedliwości, sprawiedliwości miłości oddanej Prawdzie... Prawdzie, która identyfikuje się z Miłością Boskiego Ojcostwa... Prawdzie, którą wyraża stwierdzenie: Tylko Boża Miłość jest wszystkim i ma prawo do wszystkiego, ze względu na swoją nieskończoność. Wskutek tego wszystko, co nie jest tą Miłością, jest niczym i nie ma prawa absolutnie do niczego.
Uznanie tej prawdy w praktyce oznacza prawdziwego ducha Sprawiedliwości i tym samym - pokory.
Wszystko dla wszystkiego!
Nic dla niczego!
Czyż nie powinno być ideałem to, żeby każdy oddech waszego życia mówił do Mnie:
Wszystko od Ciebie!
Wszystko Tobie!
Wszystko dla Ciebie!
O, mój ponad wszystko Umiłowany!
Nic ode mnie, nic mnie, nic dla mnie, który jestem tylko nicością.
Taki jest wymagający ideał: doskonała prawość spojrzenia, całkowita czystość serca, absolutna lojalność woli. (...)
Błaganie Odkupiciela VI
Bądźcie niewinni, miejcie dziecięcą wiarę, a wtedy ogarnie was Moje boskie Światło. (...) Moje umiłowane dzieci, ja jestem zawsze z wami. Moja miłość do was jest niestrudzona.